وقتی دوازدهمین دوره ی انتخابات ریاست جمهوری ایران تمام شد و آب ها از آسیاب افتاد، روزنامه ی ایران مطلبی با نشانی «انتخابات با یک کلیک» منتشر کرد و در آن از شور مجازی نوشت. در آن گزارش، آمده بود که دکتر حسن فقیه به بهانه ی پیروزی اش در انتخابات، با ارسال پیامی از فعالان مجازی سپاسگزاری کرده و گفته است:از فعالان مجازی که توانسته اند این امواج خروشان و پُرمعنا را به اعماق جامعه بگسترانند و عظمت حضور را بیافرینند، تشکر می کنم.
همین پیام صمیمانه و صادقانه کافی حیات تا نقش پررنگ رسانه های مدنی در عمر مردم و نیز تأثیرشان بر افکار عمومی صریح شود. شاید چندین سال پیش هیچ کسی فکرش را نمی کرد که روزی شبکه های مدنی تا این حد به خشکی امدن تمام ابعاد عمر آدم ها سایه بیندازند. آن روزها عزب تریبون های جامعه نامه های کشوری بودند؛ ولی حالا عکسی از جسم بی جان کودک سوری درون سواحل ترکیه در یک سوی دنیا منتشر می شود و عزب چند شایسته کردن بعد از آن تمام دنیا درباره ی آیلان می نوشتند.
شبکه های اجتماعی افسار روابط مردم ها را به مشت گرفته اند و به هر سمتی بخواهند با خودشان می برند. آن طورکه گاردین می نویسد، رسانه های اجتماعی این روزها جنین افزایش معلومات آدم را بوسیله دوش می کشند. حالا دیگر با کمک این شبکه های آنلاین همگی گیتی از غم وقوف دارند و مردم دیگر آن بی خبرانی نیستند که اخبار را فقط میان خطوط سیاه چاپ شده روی کاغذ روزنامه تعاقب می کنند. اکنون سرعت پاشیدن اطلاعات در شبکه های اجتماعی آن قدر بسیار شده که رسانه های کاغذی قافیه را به انواع برنامه های آنلاین باخته اند و یادشان کنج استنکاف از خاطرات مردم مقبره می خورد.
مسئله به همین اقتدار بی بسان و سرعت بیش انتشار اطلاعات داخل رسانه های اجتماعی ختم نمی شود که چنانچه این طور بود جای دریغا نداشت. دشوار از جایی آغاز می شود که رسانه های مدنی با تدوین معلومات بوسیله گونه ای که خودشان دوست دارند، روی افکار اشتراکی تأثیر می گذارند؛ یعنی داخل بزنگاه های اختصاص بسته به موضع گیری دلخواهشان اطلاعات را طوری تدوین و منتشر می کنند که به مزاج شان خوش بیاید. اینجا است که اگر مخاطبان این شبکه های دوست داشتنی مسوده رسانه ای لازم را نداشته باشند، هربار دربند ورزش رمزی جدیدی می شوند که درون مشخص خوش رنگ و لعابش، بسیار بی رحمانه پیش می جوی.راز اطلاعات دست کاری شده
اسم هیتلر که به میان می آید، هزاران تصویر و ستایش مختلف از او در ذهن مخاطبان نقش می بنند. لنی ریفنشتال، فیلم ساز آلمانی، در فیلم «پیروزی سرود» هیتلر را در هیبت قهرمانی بوسیله تصویر می کشد که از گردون بخاطر نجات آلمانی ها هبوط کرده است. همین فیلم را با همین قواره فیلم سازی انگلیسی طوری تدوین کرده است که تصویر مضحکی از هیتلر را علامت می دهد. این چیزی است که دقیقا تو رسانه های مدنی هم مو به مو قیافه می دهد. هر کسی بوسیله زعم خودش اتفاقات و کلمات را دست کاری می نرم و آن چیزی که دوست دارد، بوسیله خورد مخاطبان می دهد. این جاست که اهمیت مسوده رسانه ای مخاطبان رسانه های مدنی قوت بی پرده می درنگ. اگر مخاطب آگاهی لازم بخاطر امتیاز اطلاعات لغزش و قائم را داشته باشد و بتواند در وضعیت دست پاچه درگیر موج فرمانده نشود، همگی چیز پیاده شدن مدار منطق پیش می رود.
با تمام این ها، مشکل از جایی آغاز می شود که معمولا درصد بسیار اندکی از افرادی که خواربار اطلاعاتی گیرایی را از این شبکه ها می گیرند، آگاهی لازم را دارند و ملعبه ی مشت بازی های رمزی نمی شوند. سرژ چاکوتین، پژوهشگر حوزه ی تبلیغات و رسانه، عملی ای به صیت «اماله محتوا» دارد که براساس آن، مخاطب ویژگی متاثر دربرابر رسانه ها درون دید پژمرده می شود. همچنین، هر رسانه حزن مانند فردی که در درمانگاه بستری شده است، با مخاطب خود رفتار می کند و محتوای دلخواهش را به او تحمیل می یواش. این دقیقا همان چیزی است که حالا در شبکه های مدنی هم ائتلاف می افتد. مهم نیست مخاطبان اطلاعاتشان را از رسانه ی کاغذی ستاندن می کنند یا آنلاین، سراغ جراید می جریان خواه شبکه های اجتماعی، هر جایی که پای جابه جایی اطلاعات در میان باشد، بازیگرانی هستند که آنچه خودشان دوست دارند، به تماشاگران قصه نشان می دهند.از غوطه شدن سانچی تا مراسم سرنوشت
این ها هیچگاه کدام اخبار ابتکاری ای زدودن که پیش ازاین اتحاد نیفتاده باشد. در سال های گذشته، بارها شاهد چنین ماجراهایی بوده ایم؛ از غرق شدن کشتی سانچی و آتش سوزی پلاسکو گرفته تا سیل سراسری ایران و هزاران اتفاق مشابه دیگر. آدم در بزنگاه های مختلف بارها خودشان را به دست رسانه های اجتماعی سپرده اند و مفروضات دست کاری شده ای اندوهناک اند که گاهی فاصله زیادی با واقعیت داشته و بدون شک در قضاوت آن ها تأثیرگذار بوده است. مقیاس ی آخر هم که سروصدای زیادی به نحو انداخت، اتفاقی بود که درون یکی از سفرهای اسنپ عارض داد و باز شبکه های اجتماعی میدان بازی مخاطبان شدند. داده ها دست خورده و مخدوش از جناح های مختلف بوسیله گوش رسید و معرکه ای راه افتاد که خراج اش جان دریافت هشتگی بود که زندگی همان مخاطبان را نشانه گرفت. هوادارانِ مسافر اسنپ را به برگزاری رسوم های قسمت برای شوفر قاضی کردند و فریاد وااسفا عادت دادند؛ در حالی که نه اسنپ مراسمی برگزار کرده بود و نه مدیران اسنپ در مراسمی شرکت کرده بودند.
این همچنین می گذرد؛ اما هنگفت زود سوژه ی دیگری فراهم می شود و اهالی رسانه های اجتماعی باروبندیلشان را جای دیگری پهن می کنند. نه رفتگان کشتی سانچی جان مکرر می گیرند، نه بناء های آوارشده بر قاعده سیلاب زدگان ابتکاری می شوند، نه پلاسکو دوباره قد می کشد و نه طعم آن سفر اسنپی شیرین می شود. این وسط فقط اعتقاد انسان هایی که سوادشان را از رسانه های مجازی وام می گیرند، هر روز خط و زخم ژرف تری برمی دارد و بیشتر نم می کشد. مخاطبان سر می کنند به شنیدن اطلاعات دست کاری شده و آن وقت است که اگر یکروز کسی وقوف دهد اوباما بخاطر ریاست جمهوری ایران قرار است نامزد شود، خیر کسی تعجب می نرم و نه انکار!بیشتر بخوانید:شبکه های اجتماعی عامل بروز افسردگی داخل نوجوانان هستندسرویس های اینترنتی امروز تو دنیای رتروی دهه ۱۹۸۰، چه شکلی می شدند؟پشت پرده سیاست های جدید سالم سازی اینستاگرام چه می گذرد؟گزینه «حاضر بودن حفظ حریم انحصاری» بوسیله اسنپ تکثیر شدقابلیت جدید اینستاگرام برای مسدودسازی آزار و اذیت ها
همین پیام صمیمانه و صادقانه کافی حیات تا نقش پررنگ رسانه های مدنی در عمر مردم و نیز تأثیرشان بر افکار عمومی صریح شود. شاید چندین سال پیش هیچ کسی فکرش را نمی کرد که روزی شبکه های مدنی تا این حد به خشکی امدن تمام ابعاد عمر آدم ها سایه بیندازند. آن روزها عزب تریبون های جامعه نامه های کشوری بودند؛ ولی حالا عکسی از جسم بی جان کودک سوری درون سواحل ترکیه در یک سوی دنیا منتشر می شود و عزب چند شایسته کردن بعد از آن تمام دنیا درباره ی آیلان می نوشتند.
شبکه های اجتماعی افسار روابط مردم ها را به مشت گرفته اند و به هر سمتی بخواهند با خودشان می برند. آن طورکه گاردین می نویسد، رسانه های اجتماعی این روزها جنین افزایش معلومات آدم را بوسیله دوش می کشند. حالا دیگر با کمک این شبکه های آنلاین همگی گیتی از غم وقوف دارند و مردم دیگر آن بی خبرانی نیستند که اخبار را فقط میان خطوط سیاه چاپ شده روی کاغذ روزنامه تعاقب می کنند. اکنون سرعت پاشیدن اطلاعات در شبکه های اجتماعی آن قدر بسیار شده که رسانه های کاغذی قافیه را به انواع برنامه های آنلاین باخته اند و یادشان کنج استنکاف از خاطرات مردم مقبره می خورد.
مسئله به همین اقتدار بی بسان و سرعت بیش انتشار اطلاعات داخل رسانه های اجتماعی ختم نمی شود که چنانچه این طور بود جای دریغا نداشت. دشوار از جایی آغاز می شود که رسانه های مدنی با تدوین معلومات بوسیله گونه ای که خودشان دوست دارند، روی افکار اشتراکی تأثیر می گذارند؛ یعنی داخل بزنگاه های اختصاص بسته به موضع گیری دلخواهشان اطلاعات را طوری تدوین و منتشر می کنند که به مزاج شان خوش بیاید. اینجا است که اگر مخاطبان این شبکه های دوست داشتنی مسوده رسانه ای لازم را نداشته باشند، هربار دربند ورزش رمزی جدیدی می شوند که درون مشخص خوش رنگ و لعابش، بسیار بی رحمانه پیش می جوی.راز اطلاعات دست کاری شده
اسم هیتلر که به میان می آید، هزاران تصویر و ستایش مختلف از او در ذهن مخاطبان نقش می بنند. لنی ریفنشتال، فیلم ساز آلمانی، در فیلم «پیروزی سرود» هیتلر را در هیبت قهرمانی بوسیله تصویر می کشد که از گردون بخاطر نجات آلمانی ها هبوط کرده است. همین فیلم را با همین قواره فیلم سازی انگلیسی طوری تدوین کرده است که تصویر مضحکی از هیتلر را علامت می دهد. این چیزی است که دقیقا تو رسانه های مدنی هم مو به مو قیافه می دهد. هر کسی بوسیله زعم خودش اتفاقات و کلمات را دست کاری می نرم و آن چیزی که دوست دارد، بوسیله خورد مخاطبان می دهد. این جاست که اهمیت مسوده رسانه ای مخاطبان رسانه های مدنی قوت بی پرده می درنگ. اگر مخاطب آگاهی لازم بخاطر امتیاز اطلاعات لغزش و قائم را داشته باشد و بتواند در وضعیت دست پاچه درگیر موج فرمانده نشود، همگی چیز پیاده شدن مدار منطق پیش می رود.
با تمام این ها، مشکل از جایی آغاز می شود که معمولا درصد بسیار اندکی از افرادی که خواربار اطلاعاتی گیرایی را از این شبکه ها می گیرند، آگاهی لازم را دارند و ملعبه ی مشت بازی های رمزی نمی شوند. سرژ چاکوتین، پژوهشگر حوزه ی تبلیغات و رسانه، عملی ای به صیت «اماله محتوا» دارد که براساس آن، مخاطب ویژگی متاثر دربرابر رسانه ها درون دید پژمرده می شود. همچنین، هر رسانه حزن مانند فردی که در درمانگاه بستری شده است، با مخاطب خود رفتار می کند و محتوای دلخواهش را به او تحمیل می یواش. این دقیقا همان چیزی است که حالا در شبکه های مدنی هم ائتلاف می افتد. مهم نیست مخاطبان اطلاعاتشان را از رسانه ی کاغذی ستاندن می کنند یا آنلاین، سراغ جراید می جریان خواه شبکه های اجتماعی، هر جایی که پای جابه جایی اطلاعات در میان باشد، بازیگرانی هستند که آنچه خودشان دوست دارند، به تماشاگران قصه نشان می دهند.از غوطه شدن سانچی تا مراسم سرنوشت
این ها هیچگاه کدام اخبار ابتکاری ای زدودن که پیش ازاین اتحاد نیفتاده باشد. در سال های گذشته، بارها شاهد چنین ماجراهایی بوده ایم؛ از غرق شدن کشتی سانچی و آتش سوزی پلاسکو گرفته تا سیل سراسری ایران و هزاران اتفاق مشابه دیگر. آدم در بزنگاه های مختلف بارها خودشان را به دست رسانه های اجتماعی سپرده اند و مفروضات دست کاری شده ای اندوهناک اند که گاهی فاصله زیادی با واقعیت داشته و بدون شک در قضاوت آن ها تأثیرگذار بوده است. مقیاس ی آخر هم که سروصدای زیادی به نحو انداخت، اتفاقی بود که درون یکی از سفرهای اسنپ عارض داد و باز شبکه های اجتماعی میدان بازی مخاطبان شدند. داده ها دست خورده و مخدوش از جناح های مختلف بوسیله گوش رسید و معرکه ای راه افتاد که خراج اش جان دریافت هشتگی بود که زندگی همان مخاطبان را نشانه گرفت. هوادارانِ مسافر اسنپ را به برگزاری رسوم های قسمت برای شوفر قاضی کردند و فریاد وااسفا عادت دادند؛ در حالی که نه اسنپ مراسمی برگزار کرده بود و نه مدیران اسنپ در مراسمی شرکت کرده بودند.
این همچنین می گذرد؛ اما هنگفت زود سوژه ی دیگری فراهم می شود و اهالی رسانه های اجتماعی باروبندیلشان را جای دیگری پهن می کنند. نه رفتگان کشتی سانچی جان مکرر می گیرند، نه بناء های آوارشده بر قاعده سیلاب زدگان ابتکاری می شوند، نه پلاسکو دوباره قد می کشد و نه طعم آن سفر اسنپی شیرین می شود. این وسط فقط اعتقاد انسان هایی که سوادشان را از رسانه های مجازی وام می گیرند، هر روز خط و زخم ژرف تری برمی دارد و بیشتر نم می کشد. مخاطبان سر می کنند به شنیدن اطلاعات دست کاری شده و آن وقت است که اگر یکروز کسی وقوف دهد اوباما بخاطر ریاست جمهوری ایران قرار است نامزد شود، خیر کسی تعجب می نرم و نه انکار!بیشتر بخوانید:شبکه های اجتماعی عامل بروز افسردگی داخل نوجوانان هستندسرویس های اینترنتی امروز تو دنیای رتروی دهه ۱۹۸۰، چه شکلی می شدند؟پشت پرده سیاست های جدید سالم سازی اینستاگرام چه می گذرد؟گزینه «حاضر بودن حفظ حریم انحصاری» بوسیله اسنپ تکثیر شدقابلیت جدید اینستاگرام برای مسدودسازی آزار و اذیت ها
- ۹۸/۰۴/۲۵